拼音 (พินอิน) PīnYīn
ก่อนที่เราจะเริ่มต้นเรียนภาษาจีน เราต้องมาทำความรู้จักกับ 拼音 (พินอิน) PīnYīn กันก่อน เพราะเป็นการช่วยในการออกเสียงภาษาจีนให้ถูกต้อง ซึ่งบางตัวนั้นออกเสียงยาก และยากในการที่เราจะใช้ภาษาไทยในการจด ดังนั้นจึงใช้ตัว Phonetics กัน เพราะเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษ ซึ่งผู้เรียนสามารเข้าใจ และจดจำได้ง่าย และการสอนภาษาจีนในเว็บไซท์นี้ก็จะใช้ " PīnYīn" ในการกำกับเสียง เพื่อความถูกต้องคะ
"PinYin" หมายถึงสัญลักษณ์หรือตัวอักษรภาษาอังกฤษที่เรานำมาใช้เพื่อการสะกดคำ ถ้าเทียบเป็นภาษาไทยคงไม่ต่างจากสระและพยัญชนะในบ้านเรา เพียงแต่ว่า "PinYin" จะไม่นำมาใช้ทั้งในภาษาพูดและเขียน แต่จะใช้เพียงแค่ในกรณีของการสะกดคำเพื่อออกเสียงเท่านั้น ตัวอย่าง เช่น 人 pinyin=rén
声母 shēngmŭ เซิงหมู่ พยัญชนะ
1. พยัญชนะต้นของภาษาจีนมี 21 เสียง
b (โป) p (โพ) m (โม) f (โฟ)
d (เตอ) t (เธอ) n (เนอ) l (เลอ)
g (เกอ) k (เคอ) h (เฮอ) j (จี)
q (ชี) x (ซี) z (จือ) c (ชือ)
s (ซือ) zh (จรือ) ch (ชรือ) sh (ซรือ) r (ยรือ)
หมายเหตุ zh ch sh r ให้ออกเสียงโดยยกปลายลิ้นขึ้นแตะบริเวณเพดานปาก ในการสะกดเสียงอ่านแบบไทยนั้น ผู้เขียนได้เลือกอักษร “ ร ” เป็นตัวแทนการออกเสียงยกลิ้นขึ้น มิได้หมายถึงให้สะกดเป็น จะ-รือ ชะ-รือ ซะ – รือ ยะ-รือ แต่ให้ออกเสียงควบกัน